76. YETMİŞ ALTINCI MEKTUP

   76. 

 YETMİŞ ALTINCI MEKTUP

  Bu mektûb, Kılınc hâna gönderilmiş olup, terakkî, vera' ve takvâ ile olur. Mubâhların fazlasını terk etmelidir. Hiç olmazsa, harâmlardan sakınıp, mu- bâhları azaltmalıdır. Harâmlardan sakınmak, iki dürlü olduğu bildiril- mekdedir:

Allahü teâlâ, sizi her üzüntüden korusun. İnsanların en üstününün "sal- lallahü aleyhi ve sellem" hurmeti için, her kusûrdan muhâfaza buyursun!

Sûre-i Haşrin yedinci âyetinde meâlen, (Resûlümün getirdiği emrleri alı­nız, itâ'at ediniz! Nehy, men', yasak etdiği şeylerden sakınınız!) buyurul- du. Görülüyor ki, dünyâda felâketlerden, âhıretde azâbdan kurtulmak için, iki şey lâzımdır: Emrlere sarılmak, yasaklardan sakınmak! Bu ikisin­den, en büyüğü, dahâ lüzûmlusu, ikincisidir ki, (Vera') ve (Takvâ) denir. Resûlullahın "sallallahü aleyhi ve sellem" yanında, birisinin çok ibâdet et- diğini, çok uğraşdığını söylediler. Birisinin de, yasak edilen şeylerden, çok sakındığını söylediklerinde, (Hiçbirşey, vera' gibi olamaz!) buyurdu. Ya'nî, yasaklardan sakınmak, dahâ kıymetlidir buyurdu. Bir hadîs-i şerîfde de, (Dî­ninizin direği vera'dır) buyurdu. İnsanların meleklerden dahâ üstün olabil­mesi, vera' sâyesindedir ve terakkî etmeleri, yükselmeleri bu sâyededir. Me­lekler de, emrlere itâ'at etmekdedir. Hâlbuki melekler, terakkî edemi­yor. O hâlde, vera'a sarılmak ve takvâ üzere olmak, herşeyden dahâ lüzûm- ludur. İslâmiyyetde en kıymetli şey takvâdır. Dînin temeli takvâdır. Vera' ve takvâ, harâmlardan kaçınmak demekdir. Harâmlardan temâmen kaçı­nabilmek için, mubâhların fazlasından kaçınmalıdır. Mubâhları, lâzım ol­duğu kadar, kullanmalıdır. Bir insan, mubâh, ya'nî islâmiyyetin izn verdi­ği şeylerden, her istediğini yapar, taşkınca mubâh işlerse, şübheli şeyleri yap­mağa başlar. Şübheliler ise, harâm olanlara yakındır. İnsanın nefsi, hayvân gibi, kendine düşkündür. Uçurum yanında dolaşan, birgün uçuruma düşe­bilir. Vera' ve takvâyı tâm yapabilmek için, mubâhları lâzım olduğu kadar kullanmalı, zarûret mikdârını aşmamalıdır. Bu kadarını kullanırken de, kul­luk vazîfelerini yapabilmek için kullanmağa niyyet etmelidir. Böyle niyyet etmeden, az kullanmak da, günâh olur. Azı da çoğu gibi zararlı olur. Mu- bâhların fazlasından temâmen kaçınabilmek, her vakt ve hele bu zemânda, hemen hemen mümkin değildir. Hiç olmazsa, harâmlardan kaçınmalı, mu- bâhların fazlasından da elden geldiği kadar sakınmağa çalışmalıdır. Mubâh- lar, lüzûmundan fazla işlendikde, pişmân olup tevbe etmelidir. Bu işleri, ha- râm işlemeğe başlangıç bilmelidir. Allahü teâlâya sığınmalı ve yalvarma- lıdır. Bu pişmânlık, tevbe ve yalvarmak, belki mubâhların fazlasından büs­bütün sakınmak yerine geçerek, böyle işlerin âfetinden, zararından korur. Büyüklerden biri buyuruyor ki, (Günâh işleyenlerin, boynunu bükmesi, ba­na, ibâdet edenlerin göğsünü kabartmasından dahâ iyi geliyor).

Harâmlardan kaçınmak da, iki dürlüdür: Birinci kısmı, yalnız Allahü te- âlânın haklarına dokunan günâhlardan kaçınmakdır. İkinci kısmı, insanla­rın, mahlûkların hakları da bulunan günâhlardan kaçınmakdır. İkinci kıs­mı, dahâ mühimdir. Allahü teâlâ, hiçbirşeye muhtâc değildir ve çok mer­hametlidir. Kullar ise, pekçok şeye muhtâc oldukları gibi, hasîs ve alçak- dır. Resûlullah "sallallahü aleyhi ve sellem" buyurdu ki: (Üzerinde kul hak­kı olan, mahlûkların malına, ırzına dokunan, ölmeden önce halâllaşsın, öde­sin! Zirâ o gün altının, malın değeri olmaz. O gün, hak ödeninceye kadar, kendi sevâblarından alınacak, sevâbları olmazsa, hak sâhibinin günâhları, buna yüklenecekdir).

[İbni Âbidîn "rahmetullahi aleyh" (Dürr-ül-muhtâr) kitâbını açıklarken, nemâza niyyet bahsi, ikiyüzdoksanbeşinci sahîfede buyuruyor ki, (Kıyâmet günü, hak sâhibi, hakkını afv etmezse, bir dank hak için, cemâ'at ile kılın­mış, kabûl olmuş yediyüz nemâzı alınıp, hak sâhibine verilecekdir). Bir dank, dirhemin altıda biri, yaklaşık olarak, yarım gram gümüşdür.]

Birgün, Eshâb-ı kirâma karşı: (Müflis kime denir, biliyor musunuz?) bu- yuruldukda: (Parası ve malı kalmayan kimseye diyoruz) dediler. Buyurdu ki: (Ümmetim arasında müflis, şu kimsedir ki, kıyâmet günü, defterinde çok nemâz, oruc ve zekât sevâbı bulunur. Fekat, bir kimseye sövmüş, iftirâ et­miş, malını almış, kanını dökmüş, döğmüş. Sevâbları, bu hak sâhiblerine da­ğıtılır. Hakları ödenmeden önce, sevâbları biterse, hak sâhiblerinin günâh­ları, bunun üzerine yükletilir. Sonra Cehenneme atılır). [Bu hadîs-i şerîf de gösteriyor ki, Eshâb-ı kirâmdan "rıdvânullahi teâlâ aleyhim ecma'în" her­hangi birine dil uzatan, söğen, iftirâ eden, âhıretde muhakkak cezâsını görecekdir.]

Sizin için ne kadar hamd etsek, ne kadar teşekkür etsek azdır. Çünki si­zin mubârek vücûdunüz sâyesinde, büyük Lâhor şehrinde, böyle bir ze- mânda, ahkâm-ı islâmiyyenin çoğu meydâna çıkmakda, tatbîk edilmekdedir. Bu memleketde din kuvvetlenmekde, islâmiyyet yerleşmekdedir. Bu fakî- re göre, Lâhor şehri, Hindistânın kalbi gibidir. Bu şehrin hayr ve bereketi, bütün Hindistân şehrlerine yayılmakdadır. İslâmiyyetin bu şehrde kuvvet­lenmesi, bütün şehrlerde kuvvetlenmesine yol açıyor. Allahü sübhânehü ve teâlâ, kuvvetinizi artdırsın. Her işinizde yardımcınız olsun! Resûlullah "sal­lallahü aleyhi ve sellem" buyurdu ki: (Ümmetimden, hak üzere olan, doğ­ru yolda yürüyen, her zemân bulunacakdır. Bunlara karşı duranlar, bunla­ra zarar yapamaz. Bunlar, Allahü teâlânın takdir etdiği sâate kadar, işleri­ni yapacakdır). İlm deryâsı, başımın tâcı olan hocama karşı kuvvetli bağlı­lığınızı düşünerek, şu birkaç satırımla, o kıymetli sevgiyi tâzelemek istedim. Râhatsız etmemek için bu kadar yazıyorum. Cenâb-ı Hak, zât-i âlînizi hakî­kî devletlere ve sonsuz se'âdetlere kavuşdursun. Sevgili Peygamberi "aley­hi ve alâ âlihissalevât vetteslîmât" hurmetine düâmı kabûl buyursun! Âmîn.