128. YÜZ YİRMİ SEKİZİNCİ MEKTUP

 128. 

YÜZ YİRMİ SEKİZİNCİ MEKTUP

Bu mektûb, hâce Mukime yazılmışdır. Çok yükseklere erişmeği isteme­lidir. Ele geçenle doymamak lâzım olduğu bildirilmekdedir:

Kıymetli hâce Muhammed Mukîm! Bu uzakda kalmış olanları unutma­yınız! Hattâ, uzakda sanmayınız! Hadîs-i şerîfde, (İnsan, sevdiği ile birlik- dedir) buyuruldu. Bu yolun ucu çok uzundur. Aranılan sevgili, çok yüksek- dir. Gücümüz, uğraşmamız ise, sonsuz olarak azdır. Erişilen konaklar, aranılanı andıran serâb gibidir. Allah korusun! Bu konakları, yolun sonu sanmakdan, yabancıları aranılan sevgili sanmakdan ve anlaşılabilen şeyle­ri, anlaşılamıyan sanarak, yarı yolda kalmakdan Allahü teâlâya sığınırız!

Çok yüksekleri aramalı, ele geçenlere bağlanıp kalmamalıdır. Verâların ve- râsını, ötelerin ötesini aramalıdır. Böyle bir istek, böyle çok çalışmak, an­cak vazîfe alınan büyüğün "kaddesallahü sirrehül'azîz" teveccühü, dileme­si ile elde edilebilir. Onun teveccühü de, mürîdinin ona olan sevgisi, bağ­lılığı kadar olur. Bu ise, Allahü teâlânın öyle bir ni'metidir ki, dilediğine ve­rir. Onun ihsânı pekçokdur