Cennet Komşusu (dini hikayeler)

Cennet Komþusu Vaktiyle padiþahlardan biri þehri dolaþmaya çýkmýþtý. Tanýnmamak için kýyafetini deðiþtirmiþ, yanýna da bir kölesini almýþtý. Halkýn kendi yönetimi hakkýnda neler düþündüðünü öðrenmek istemisti. Mevsim kýþtý. Soðuk her yeri kasýp kovuruyordu. Yolu bir mescide düþtü. Ýki yoksul bir köþede titreyerek oturuyordu. Gidecek baþka yerleri yoktu. a Onlarýn ne konuþtuklarýný merak eden padiþah yanlarýna sokuldu. Fakirlerden þakacý olaný soðuktan þikayet ediyordu: - Yarýn cennete gittiðimizde bizim padiþahý oraya sokmayacaðým! Cennetin duvarýna yaklaþtýðýný görürsem, pabucumu çýkarýp kafasýna vuracaðým. Öteki merakla sordu: - Onu niçin cennete sokmayacakmýþsýn? - Tabii sokmam. Biz burada soðuktan donarken o sarayýnda keyif sürsün. Bizim halimizden haberdar olmasýn. Sonra da kalkýp cennette bana komþu olsun. Ben öyle komþuyu istemem arkadaþ, dedi. Gülüstüler. Padisah kölesine: - Bu mescidi ve adamlarý unutma! dedi. Saraya dönünce mescide adamlarýný yolladý. Ýki fakiri alýp saraya getirdiler. Zavallýlar baþýmýza neler gelecek diye korkuyla bekleþirken onlarý dayalý, döþeli bir odaya yerleþtirdiler. - Burada yeyip, içip yatacak, padiþahýmýza dua edeceksiniz. Cennette size komþu olmasýna karþý çýkmýyacaksýnýz, dediler. Padiþah ne iyi kalpli imiþ, deðil mi? Peygamberimiz yoksula yardým edenleri þöyle övmüþtür: "Bir mü'mini dünya dertlerinden kurtaraný, Allah, ahiret dertlerinden kurtarýr. " Ana Sayfa